Nadežda Petrović

Nadežda Petrović rodjena
je u Čačku 1873.godine. Godine 1884. godine sa porodicom se preselila u
Beograd gde je, 1891. godine, završila Višu žensku školu. Naredne, 1892.
godine, položila je ispit za nastavnicu crtanja u srednjim školama i
postala je učenica u ateljeu Đorđa Krstića. Godine 1896/97. pohadja
časove na umetničkoj školi Kirila Kutlika.

Od 1898. godine započinje školovanje u Minhenu u ateljeu Antona Ažbea.
Već 1900. privremeno je napustila Minhen i došla u Beograd kako bi
održala svoju prvu samostalnu izložbu. Međutim, konzervativna srpska
sredina nije bila u stanju da prihvati novine koje je donelo njeno
slikarstvo, i samo je nekoliko kritičara prepoznalo njen umetnički
kapacitet.

Nakon održane izložbe u Beogradu, vratila se 1901. godine u Minhen da bi
nastavila studije, sada u ateljeu Julijusa Ekstera u Minhenu.

Iz Minhena se vratila u Srbiju 1903. godine. Od 1904. godine angažuje se
u Srbiji oko organizacije Prve jugoslovenske umetničke izložbe,
učestvuje u osnivanju Lade, a bila je i pokretač Prve jugoslovenske
umetničke kolonije u Sićevu i Pirotu 1905. Godine 1911. odlazi u Pariz, a
u Beogradu 1912. godine otvara slikarsku školu. Bila je jedan od
osnivača Kola srpskih sestara.

Proučavaoci njenog rada razlikuju četiri perioda u njenom opusu:
minhenski (1898-1903), srbijanski (1903-1910), pariski (1910-1912) i
ratni (1912-1915).

Minhenski period se vezuje za njeno umetničko formiranje i sazrevanje i
uticaje profesora sa minhenske akademije. Iz tog perioda potiče
nekolicina pejzaža i portreta koje je izložila 1900. u Beogradu.

Period između povratka iz Minhena i odlaska u Pariz provela je obilazeći
Srbiju i Makedoniju i slikajući ljude i predele. Taj period obeležen je
snažnim nacionalnim osećanjem, koje će još više doći do izražaja u
ratnom periodu. Slika folklorne motive, ljude i žene u narodnoj nošnji, a
iz tog perioda potiču i njeni pejzaži iz Resnika. U Parizu je slikala
Bulonjsku šumu, portrete francuskih seljaka i nekoliko predstava
Notr-Dama.

U prvom balkanskom ratu učestvuje kao dobrovoljna bolničarka na frontu, a
potom je i u Prvom svetskom ratu ponovo sa srpskom vojskom. I za vreme
rata je slikala predele kroz koje je prolazila, srpske srednjevekovne
manastire i druge zadužbine. Ovekovečila je Gračanicu na svojoj slici
Kosovski božuri, a slikala je i most cara Dušana u Skoplju. Poslednja
njena slika je predstava efemerne bolnice u Valjevu, upravo one u kojoj
je i umrla od tifusa 1915. godine.

Stvaralaštvo Nadežde Petrović ne može se lako uključiti u neke određene
tokove u srpskoj umetnosti. Njena slika Dereglije na Savi iz 1907.
smatra se jednom od prvih manifestacija impresionizma u srpskoj
umetnosti, zbog svetle game i skicoznog postupka, ali se njene ostale
slike ne mogu smatrati impresionističkim. Pastuoznost njenih slika i
izražena sklonost ka intenzitetu boje svrstavaju je u prethodnika
kolorističkog ekspresionizma koji će tek u trećoj i četvrtoj deceniji
postati vodeći tok na jugoslovenskoj međuratnoj umetničkoj sceni.





Škola:

Srpska crtačko-slikarska škola Kirila Kutlika

Mesto škole:

Beograd

Godina završetka:

1898

Klasa:

Kirilo Kutlik

Kursevi:

Atelje Đorđa Krstića u Beogradu. Zatim u
Minhenu u ateljeima Antona Ažbea 1898-1900 i Julijusa Ekstera 1900-1903.
Boravila u Parizu 1910-1912.

Zaposlenje:

Nastavnica u Višoj ženskoj školi

Članstvo u udruženjima:

Jedna je od osnivača Umetničkog udruženja
Lada, organizator Prve jugoslovenske umetničke izložbe u Beogradu 1904. i
pokretač prve Umetničke kolonije u Sićevu 1905.

Samostalne izložbe:

1900. prva samostalna izložba, Beograd
1910. druga samostalna izložba, Ljubljana

Grupne izložbe:

1907. Izložba jugoslovenske kolonije
1908 Izložba srpskog umetnickog udruženja
1910. sa grupom Medulić, Zagreb
1911. srpski paviljon na Medjunarodnoj izložbi u Rimu, Jesenji salon u Parizu
1912. Četvrta jugoslovenska izložba

Ostalo:

Bavila se i fotografijom beležeći istorijske momente vremena u kojem je živela. Bila je jedan od osnivača Kola srpskih sestara.